Gediplomeerde professionele hondengedragstherapeut

Mijn verhaal

Ziggy was een hond die tijdens wandelingen blafte en gromde naar honden, mensen, fietsers en alles dat bewoog. Ik wandelde heel laat of vroeg en vermeed mensen en honden. In huis ging het niet veel beter. Hij blafte om alles (slaande deuren, de postbode, noem maar op) en zat geen seconde stil. Ik had de gordijnen de hele dag dicht en de radio aan, om te voorkomen dat hij reageerde. Sommige dagen zat ik verstijfd op de bank, want dan sliep hij tenminste. Hij stond altijd ‘aan’. Gék werd ik er van. Mijn droom lag in duigen, mijn vrijheid en zorgeloosheid was ik kwijt. Ik had het me zo anders voorgesteld toen ik Ziggy kocht, in mijn studententijd. Ik mistte een hondenmaatje, want thuis had we altijd honden en ik droomde van samen op de bank netflixen. Ontspannen wandelen met mijn eigen hond…

Tips van Google, vrienden en hondentrainers leverden niets op. Ik moest maar gewoon ‘strenger zijn’. Ik moest maar ‘NEE’ schreeuwen, aan de lijn trekken en ‘zit’ vragen. Alles had ik geprobeerd, koekjes, lief doen, boos doen, youtube filmpjes kijken tot ik een ons woog. Niets werkte. Niet voor hem én niet voor mij. Het frustreerde me enorm en ik schaamde me zelfs voor zijn gedrag. ‘Tsja, hij is nu eenmaal slecht gesocialiseerd,’ zei men dan. Ik voelde me radeloos. Soms volgde ik de tips toch op, tegen mijn gevoel in, en dan voelde ik me daarna ook nog schuldig. Ik werd niet gehoord en voelde me totaal onbegrepen.

Maar Ziggy was mijn lieve, grappige, geweldige jongen. Want dat was hij óók. Alleen dat zag niemand. Ik hield zielsveel van Ziggy, en toch lag ik ’s nachts wakker van gedachten als: ‘’moet ik hem dan maar herplaatsen?’’ en ‘’ben ik wel de juiste baas voor Ziggy?’’. Jarenlang dacht ik dat hij ‘gewoon druk was’ of ‘tsja, slecht gesocialiseerd’. Dat soort excuses stonden onze groei in de weg…

Hoe is het nu?

Naast mijn studie Gedragswetenschappen aan de VU (MSc) begon ik de studie Hondengedragstherapie aan DogVision (BSc) om te begrijpen ‘waarom’ en daarnaast Concept Trainer bij AD (PDT) voor de ‘hoe dan’ en ‘in spelvorm’. Als niemand ons fatsoenlijk kon helpen, dan werd ik wel onze eigen superheld. Drie jaar later was ik officieel afgestudeerd.

‘’I’m just your average ordinary every day superhero.’’ -Smash Mouth

Fast forward naar nu. Ziggy is nog steeds zijn hypere, drammerige, waakse, atletische, felle, niet-gek-op-vreemden-en-onbekende-honden zelf. En dat mag. Maar dan in een 2.0 versie! Mijn droom is uitgekomen: we slapen samen uit, netflixen onder een dekentje op de bank en gluren met de gordijnen open naar voorbijgangers op straat. De radio staat alleen aan als ik daar zelf zin in heb. Ik kan weer ademen binnen. Zijn ‘uit’ knop werkt ontzettend goed! Autodeuren, schreeuwende kinderen, niets haalt hem uit zijn chill-modus. Zelfs niet als we met de camper op een drukke (honden)camping staan. We hebben inmiddels een aantal 1e prijzen in de kast staan van behendigheidswedstrijden. Blaffen naar mensen en honden? Dat komt niet meer in zijn woordenboek voor. En ’s nachts wakker liggen niet meer in die van mij. Weg met google en meningen van anderen. Ik weet precies wat ik moet doen om hem te helpen én goed voelt voor mij. En..Het wérkt.

Wandelen? Dat is ontspanning. Uren kunnen we samen dwalen. Hij gaat kwispelend voor de deur staan ook als de deur open gaat en de postbode komt voorbij. Whatever. We passeren een blaffende herder en een drukke labrador: Ziggy is ondertussen opzoek naar de beste plek om te plassen. Ik had de honden niet eens gezien. We lopen over drukke fietspaden met fietsers, joggers, skateboarders en ander gespuis. Hij kijkt hier en daar om en zet een stapje opzij om aan een tak te snuffelen. Met een gerust hart kunnen mijn moeder of vrienden hem uitlaten. Hij is stabiel en zelfverzekerd. Ik voel me op m’n gemak op wandeling: vaak droom ik weg of luister ik een podcast. Hoe druk het buiten ook is, Ziggy blijft rustig. Hij kan de hele wereld aan, en met hem ik ook.

Ik in een aantal kernwoorden

‘’The sky is the limit? Fack die sky, the only limit is you.’’

Ik ben altijd eerlijk en daarmee niet altijd aardig, maar dat komt altijd uit een goed hart. Confronterend en hier en daar een beetje te serieus. Zonder de waarheid geen groei. Gelukkig compenseer ik dat door overal de humor van in te zien. Haha. Duidelijk en direct dus. Geen detail gefrutsel of gezever over invulling. Lekker tegendraads op z’n tijd; peer-pressure ken ik niet. Ik gebruik verdomme graag krachttermen om me mee te uitten. Ik leef in de diepgang, vaste regels en hokjes doe ik niet aan.

Mijn visie op hondengedragstherapie & Concept training

‘’Een hond kan alleen je gedachten lezen als je je gedachten aan hem uitlegt.‘’

Er bestaat een tweedeling onder trainers & therapeuten: óf je moet schreeuwen naar je hond omdat je de ‘baas’ bent óf je moet fluisteren of hij alsjeblieft wil stoppen met blaffen. Ik heb een derde kant ontworpen. Je hoeft je niet je hond alles te laten bepalen én ook niet de baas te zijn. Wat je wél moet doen is zijn brein zo vormen dat hij kan en wil doen wat je vraagt en je relatie dusdanig opbouwen dat hij dat wil blijven doen. Met de juiste tools én vertrouwen in jou kan elke hond álles. Daarom werk ik met de hond die ik voor me heb. Zijn eigen unieke combinatie van krachten, zwaktes, behoeften en motivaties. Die giet ik vervolgens in een vorm die werkbaar is voor hond én eigenaresse zodat samenleven natuurlijk voelt. Ademruimte.

Samen met mijn honden is de wereld zoveel leuker, rijker en groter. Dat gun ik iedereen.

Als je me zou kennen, zou je weten dat ik....

Hypersensitief ben
Gék ben op kletsen met mensen (soms een beetje te veel, oeps, does it ever shut up?) en tegelijkertijd intens kan genieten van een beetje alone time.
Soms veel te veel in mijn eigen hoofd zit en alles precies ‘goed’ wil doen.
Mijn favoriete boeken elk jaar wel een keer lees (Harry potter for life)
4x gezakt ben voor mijn rij-examen en rij-angst ontwikkelde toen ik ‘m eindelijk had #fml.
Een ontzettende sloddervos ben. Alles. Ligt. Overal. Maar waar? Mijn vrienden blijven me maar sleutelkastjes geven op mijn verjaardag. 2 seconden geleden had ik mijn telefoon nog, maar nu..Ik kan bijna een 2e telefoon aanschaffen om die eerste mee te vinden. Als ik die tenminste kan vinden. Ik had ‘m net nog…
Soms helemaal uit mijn plaat ga als ik overprikkeld ben en me daarna stukken beter voel.
Een aantal hobby’s heb waar ik helemaal in kan opgaan: Boogschieten, schrijven, zwemmen, toneelspelen en muziek maken.
Dat je mij ’s nachts nergens voor wakker mag maken. Stop met mij ’s nachts ergens voor wakker te maken! Er is niets, maar dan ook niets, waar je me mee wakker mag maken! Shhhhhh! Slaap is heilig.