Ziggy is mijn eerste eigen hond. Ik kocht hem van Marktplaats toen ik 19 was. Een week later had ik spijt. Hij blafte naar álles dat los en vast zat. Vooral andere honden, mensen, fietsers en plotselinge geluiden blafte hij hard naar. Kapot ongelukkig werd ik ervan. Ik had immers een hond gedaan om gezellig samen door de stad te slenteren en veel te wandelen.

Tips van vrienden, trainers en gedragstherapeuten mochten niet baten. Maar ik móest en zou hem helpen. En zo groeide ik uiteindelijk uit tot gediplomeerd hondengedragstherapeut én reactiviteitsspecialist.

Ziggy is nog steeds zijn felle, drammerige, wantrouwige zelf. MAAR hij negeert mensen, honden, gekke geluiden. Die boeien hem niet meer. Dat doet hij (meestal) geheel zelfstandig. Hij loopt gewoon ontspannen door. En ik? Kan mijn geluk niet op. Samen door de stad slenteren, wegdromend…